بهینه یابی مقدار برداشت از آبخوان های در معرض پیشروی آب شور- مطالعه موردی: منطقه امان آباد

پدیده پیشروی آب شور دریا، که معمولا در اثر استخراج وسیع آبهای زیرزمینی رخ میدهد، یکی از مشکلات کنونی آبخوانهای ساحلی میباشد. دشت امان آباد یکی از دشتهای مهم استان مرکزی است که در مجاورت دریاچه میقان واقع شده است. استخراج بیش از حد آبهای زیرزمینی از 698 عدد چاه موجود در دشت جهت استفاده شرب، آبیاری اراضی کشاورزی و کارهای صنعتی، باعث پیشروی آب شور و از کار افتادن چند چاه بهره برداری گردیده است. در این تحقیق از تقریب ساده خط باریک و رابطه ghyben- herzberg برای مدل کردن نحوه جداسازی آب شور و شیرین و تعیین محل خط جداساز استفاده شده است. هیدرولیک آبهای زیرزمینی با استفاده از نرم افزار modflow و فرضیه پتانسیل جریان strack شبیه سازی شده است. مسئله ورود آب شور به دشت امان آباد به شکل یک مسئله بهینه یابی مقید بیان و حل شده است. در این مسئله بهینه یابی دبی چاه های پمپاژ به عنوان متغیرهای طراحی در نظر گرفته شده اند و قیود مسئله موقعیت خط جداکننده آب شور و شیرین را کنترل می کنند. در فرایند بهینه یابی، مقدار برداشت از دشت بیشینه شده است و در همان حال از پیشروی آب شور جلوگیری به عمل آمده است. بهینه یابی مقدار برداشت از دشت با یک پروسه تکراری و بوسیله الگوریتم ژنتیک انجام شده است. در نهایت، الگوی برداشت مکانی برای چاه ها به نحوی بدست آمد که مقدار برداشت در دشت را نسبت به وضعیت قبل از بهینه یابی، 5/9 درصد کاهش می دهد ولیکن از پیشروی آب شور جلوگیری می کند.